Oko w oko z prawdą. "Między wierszami"

Czy znamy naszych najbliższych? Wiemy jakimi byli osobami wcześniej, co ich nurtuje, jaka jest ich przeszłość i marzenia? Czy w ogóle chcemy to wiedzieć?

Te i inne pytanie stawia przed czytelnikiem Alicia Clifford. Wszystko zaczyna się od pogrzebu. Celia Bayley właśnie została wdową. Przez lata była żoną przystojnego wojskowego. Ich małżeństwo z zewnątrz wydawało się idealne nikt więc się nie dziwi, że kobieta popadła w apatię i odrętwienie. Udaje się ją wyrwać z tego stanu i przywrócić do życia. Dwadzieścia lat później rodzina zjeżdża się na pogrzeb Celii. Przy jednym stole spotykają się jej kolezanki z młodości, trójka dzieci, a także wnuczki. Są oni zaskoczeni ilością osób, która przybyła na uroczystość i faktem, że dla tego całego tłumu ich matka była nie samotną staruszką, a autorką poczytnych (i dość odważnych) powieści o miłości. Dlatego też wszyscy ze zdziwieniem witają dziennikarkę chcącą napisać biografię Celii. Zgoda na to by pomogła ona porządkować rzeczy zmarłej prowadzi do ogromnych komplikacji i burzy cały porządek ich świata.

Z jednej strony Między wierszami to książka właśnie o tym jak bardzo można nie znać najbliższych osób. Dzieci Celii w życiu nie przeczytały żadnej z jej książek, nie wykazały zainteresowania jej pracą, a w chwili kiedy na jaw wychodzą trudne do zaakceptowania fakty pozbywają się wszelkich śladów przeszłości. Jedyną osobą, która chce się dowiedzieć czegoś o zmarłej jest jej wnuczka, Bud, która ma odwagę zadawać pytania i szukać na nie odpowiedzi. Przyznam, że patrzenie na to jak bardzo rodzina stara się sprawić, żeby ich wyobrażenie o matce było prawdą było lekko przerażające. Szczególnie, że Celia już za życia została pozbawiona przeszłości i wpisane w ramy, które były bardziej "odpowiednie".

źródło

Jednak nie tylko o barwnym życiu Celii (tak, czytelnik dowiaduje się o niej zdecydowanie więcej niż jej rodzina) jest ta książka. Także o ich dzieciach, ludziach, którzy tak bardzo chcieli sprostać wymaganiom stawianym im przez rodziców (głównie ojca- zawodowego wojskowego), że pogubili samych siebie. Nieszczęśliwe małżeństwa, problem z wyrażeniem uczuć, pracoholizm czy niska samoocena, to rzeczy z którymi muszą się oni mierzyć.

Między wierszami to książka zdecydowanie nostalgiczna i refleksyjna. Szczególnie, że migawki z młodości Celii sprawiają, iż całkiem nieźle ją poznajemy i zaczynamy cenić jej hart ducha. Zaglądamy na angielską prowincję z czasów wojny, poznajemy dziewczyny służące wtedy w armii, dowiadujemy się jaka powinna być i czego nie powinna robić dobra żona, której zależy na reputacji męża, a w końcu udajemy się na drugą stronę żelaznej kurtyny. Alicia Clifford zabiera nas do świata, który już odszedł. Świata angielskich wyższych sfer, komunistycznej Europy i baz wojskowych w sercu Afryki. Jest to zdecydowanie ciekawa i warta polecenia podróż.