Przesadziłam z odmóżdżaniem. "Oszaleć z miłości"

Zauważyliście zapewne, że ostatnio często sięgam po babską literaturę. To efekt godzin spędzanych w lekarskiej poczekalni i faktu, że w tak niesprzyjającym środowisku, łatwiej czyta się jednak książki niezbyt skomplikowane. Tym razem jednak przesadziłam.

Birdie, bogata dziedziczka fortuny wyrosłej na hotelach i polach golfowych zakochała się w przystojnym aktorze, Deanie. A jako że zawsze zdobywa ona to, czego pragnie, za cel stawia sobie poderwanie go. Niestety Birdie jest znana z dwóch rzeczy: tego, że jest znana i absolutnego braku stylu (jej dziadek dołożyłby do tej listy głupotę, zaś asystentka zdzirowatość, ale o tym nie mówi się publicznie). Motywacja dziewczyny jest tak wielka, "przypadkiem" wjeżdża ona (kilkukrotnie) w samochód Deana. Może nie jest to najlepszy sposób zawierania znajomości, ale idący za radą swojego agenta chłopak, decyduje się na kilka randek. Birdie jest przekonana, że znalazła miłość. Zerwanie jest dla niej ogromnym zaskoczeniem i ciosem. Postanawia ratować swój związek.

źródło

Jej pomysły są, łagodnie mówiąc, nierozsądne. Zaś ich eskalacją zlecenie porwania samej siebie przypadkowo poznanemu "specjaliście". Splot wypadków prowadzi do tego, że grup porywaczy jest więcej niż jedna, a galimatias sprawia, że doskonały plan okazuje się mieć wady. 

Do tego momentu miałam serdecznie dość Birdie. Jest ona jedną z tych bohaterek, których bardzo nie chciałabym spotkać w realnym życiu. Skrajnie egoistyczna osoba pod wpływem szoku ulega przemianie. Niby banał i szczyt naiwności, ale od tego momentu książkę czyta się zdecydowanie lepiej. I nie dlatego, że bohaterka robi się bardziej pozytywna, ale przede wszystkim dlatego, że fabuła wychodzi poza schemat "kocham Deana, zrobię wszystko by z nim być". Ośmielę się nawet stwierdzi, że Birdie zaczęła myśleć.

źródło

Czytając Oszaleć z miłości miałam ciągle przed oczami taką, stereotypową, bogatą "blondynkę" z amerykańskich, nieambitnych komedii. I właśnie, taka jak te komedie, jest ta książka. Niby zabawna, ale jak bohater nie przypadnie do gustu to całość raczej irytuje niż śmieszy. Mnie, niestety, Birdie irytowała. Szczególnie, że Manby bardzo usilnie się starał żeby nie wzbudziła ona ani jednego ciepłego uczucia. Do wszystkich wymienianych wcześniej przez mnie "zalet" bohaterki należy dorzucić jeszcze jej absolutnie okropne stroje (pieczołowicie opisywane przez autora), a także naiwność i brak stylu. Wszystko to sprawia, że nie czuję się zachęcona do sięgnięcia po kolejne powieści Chris Manby. Za to po takiej ilości "odmóżdżaczy" nie mogę się jakiejś "cięższej" książki doczekać. Oszaleć z miłości przeważyło szalę. 

Książkę zgłaszam do wyzwań: Grunt to okładka, Od A do Z